ΕΡΤ1- Τροποποιήσεις προγράμματος
«Το μόνο που λείπει από τη ζωή μου και θα λείπει για πάντα, είναι ο Χιώτης», λέει με πάθος η Μαίρη Λίντα, στην Έλενα Κατρίτση, σε μια εξομολόγηση ψυχής. Σιγοτραγουδά, μερικές από τις αξέχαστες επιτυχίες της και θυμάται τον μεγάλο έρωτα της ζωής της. Τον άνθρωπο που λάτρεψε και με τον οποίο μεσουράνησε στο πεντάγραμμο, σε μια αξιοζήλευτη καριέρα, με επιτυχίες οι οποίες βρίσκονται στα χείλη όλων, ακόμα και σήμερα. Έχει περάσει μισός αιώνας, από τότε που «έφυγε» από τη ζωή ο Χιώτης. Πάντα όμως, στο μυαλό της στριφογυρίζουν τα ίδια ερωτήματα: «Γιατί χωρίσαμε; Εγώ φταίω! Δεν υπάρχουν τέτοιες αγάπες σήμερα…». Πρώτη φορά, τον συνάντησε στο πάλκο. «Ήταν φίρμα ο Χιώτης. Εγώ, τότε έβγαινα. Ήμουν 11 – 12 χρόνων». Λίγα χρόνια αργότερα, ξεκίνησε μια ταραχώδης σχέση, γεμάτη πάθος και έρωτα, ένα διαζύγιο και ο οριστικός χωρισμός. Σε πάλκο, έμελλε να είναι και η τελευταία τους συνάντηση. Αυτή τη φορά, στο γνωστό κέντρο της εποχής «Σεραφίνο». Ο κόσμος, φωνάζει στον Χιώτη: «φίλησέ τη». «Εκείνος, πετάει το μπουζούκι και φεύγει. Αν με είχε φιλήσει θα ήμασταν μαζί. Τότε ήταν η τελευταία φορά που τον είδα».
Τραγούδησαν μπροστά σε μεγιστάνες, προέδρους, πολιτικούς, σ’ όλη την αφρόκρεμα της εποχής, πάντα με το ίδιο μπρίο και κέφι που τη χαρακτήριζαν. Δεν ξεχνά την παρουσία τους στο Λευκό Οίκο, όπου ο τότε πρόεδρος των ΗΠΑ, Λίντον Τζόνσον, τους εξέφρασε έμπρακτα το θαυμασμό του. Με συγκίνηση, αναπολεί την «παραγγελιά» του Ωνάση, της Κάλλας, του Γεωργίου Παπανδρέου και της Μελίνας Μερκούρη.
Η Μαίρη Λίντα, αναφέρεται στην πρόσφατη περιπέτεια της υγείας της και γιατί επέλεξε να βρίσκεται, σήμερα, στο Γηροκομείο Αθηνών. Ακόμη, μιλά για την πολύτιμη παρουσία της κόρης της στη ζωή της, λέγοντας χαρακτηριστικά ότι «είναι η καλύτερη κόρη του κόσμου».
Ήλιος, άμμος και θάλασσα. Το ελληνικό καλοκαίρι το ζούμε. Και επίσης το «φοράμε». Τα τελευταία χρόνια, ένα νέο κύμα εγχώριων σχεδιαστών και εταιρειών εστιάζει στην παραγωγή ρούχων και αξεσουάρ με κεντρικό άξονα έμπνευσης το ελληνικό καλοκαίρι.
Τους νέους αυτούς πρεσβευτές του ελληνικού τρόπου ζωής μάς συστήνει η εκπομπή «Ιστορίες Μόδας» με την Κάτια Ζυγούλη.
Ειδικότερα, στην Κάτια Ζυγούλη μιλούν η Θέμις Ζουγανέλη, ο Κωνσταντίνος Βαρβιτσιώτης, η Μελίνα Πίσπα, η Έλλη Ρούντου, η Μαριλένα Ανδρεάδη και η Ολγιάννα Μελισσινού.
Στην πορεία της διαδρομής της, υπήρξαν κύκλοι που έκλεισαν, αλλά και στιγμές που δεν ήξερε αν θα συνεχίσει και με ποιους. Υπήρξαν «δρόμοι μοναχικοί, τους οποίους ήξερα ότι έπρεπε να πάρω μόνη μου και άντεξα», αλλά και φορές «που αναγκάστηκα να κλείσω την καρδιά μου». Όμως ακόμα κι αυτές τις ώρες «η ευχή είναι να γεννήσω ένα μαργαριτάρι και λίγο λίγο να ξανανοίξει η καρδιά, με άλλη γνώση και άλλη δύναμη». Σήμερα, δηλώνει πιο θαρραλέα από ποτέ και πάντα πιστή «στην προσπάθεια να είμαι με το ένα πόδι στον αέρα και με το άλλο στη συμπόρευση».
Μιλά με ευγνωμοσύνη για τον έρωτα και τη μοναξιά, την επιτυχία και την «εξορία» που ακολούθησε, για φιλίες που έμειναν και για άλλες που χάθηκαν στα δύσκολα. «Ακόμα κι όταν λείπουν οι άνθρωποι που σ’ αγαπούν, όταν συνειδητοποιείς ότι αυτό που είναι πολύτιμο είναι η αγάπη, εάν μπορείς, είναι ωραίο να τη δώσεις εσύ. Να πεις ότι όπως πήρες, μάθε και να δίνεις. Να αρχίσεις να γίνεσαι κι εσύ, αυτό που ζητάς».
Αποκαλύπτει τον στίχο που είναι το δακτυλικό αποτύπωμά της και δηλώνει ευγνώμων για όσα έχει ζήσει και για τη 40χρονη διαδρομή της στο τραγούδι. «Δεν έχω παράπονα. Έχω ζήσει έντονα πράγματα. Τα δύσκολα πολλές φορές ήταν άξια, κι άλλες, όταν ήταν ανάξια, έβρισκα τρόπο να τα ξεπεράσω. Με προπόνησαν όλα αυτά και σίγουρα η καρδιά μου, σήμερα, είναι γεμάτη…».