ΕΡΤ1 – Τροποποιήσεις και ενημερωτικό σημείωμα προγράμματος
ΣΑΒΒΑΤΟ 7 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2020
………………………………………………………………………………………
05.30 ΕΡΤ ΣΑΒΒΑΤΟΚΥΡΙΑΚΟ W
Με τον Γιάννη Σκάλκο και τον Κώστα Λασκαράτο
10.00 ΕΙΔΗΣΕΙΣ W
10.15 Η ΜΗΧΑΝΗ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ (Ε) Κ8 W
Με τον Χρίστο Βασιλόπουλο
«Αλέκος Αλεξανδράκης» (Α΄ και Β΄ Μέρος)
Ο ζεν πρεμιέ, ο τζέντλεμαν, ο ασυμβίβαστος ιδεολόγος, στη «Μηχανή του χρόνου» με τον Χρίστο Βασιλόπουλο
Η εκπομπή, παρουσιάζει ιστορίες από τη ζωή του μεγάλου ηθοποιού στο θέατρο, τον κινηματογράφο, καθώς και άγνωστα ντοκουμέντα από την κοινωνική του δράση. Ο Αλέκος Αλεξανδράκης, αν και υπήρξε γόνος ελληνικής αριστοκρατικής οικογένειας της τσαρικής Ρωσίας, πήγε κόντρα στις καταβολές του και τη δεκαετία του ’60 ασπάστηκε τις ιδέες της Αριστεράς. Βρέθηκε στο στόχαστρο των Αρχών, συνελήφθη όταν επιχείρησε να συμμετάσχει στην πορεία ειρήνης του Γρηγόρη Λαμπράκη και λογοκρίθηκε για την ταινία του «Συνοικία τ’ όνειρο». Συνεργάτες του, όπως ο σκηνογράφος Τάσος Ζωγράφος, θυμούνται τη βίαιη διακοπή της ταινίας στην πρεμιέρα από την αστυνομία, αλλά και την προσπάθεια των Αρχών να προκαλέσουν οικονομική καταστροφή στη θεατρική παράσταση που ανέβασε με έργο του Ρώσου συγγραφέα Αρμπούζοφ.
Το άγνωστο παρασκήνιο αυτής της παράστασης περιλαμβάνει τη σύλληψη και τον ξυλοδαρμό του Αλεξανδράκη, ο οποίος έναν χρόνο νωρίτερα είχε πάει κόντρα στο ρεύμα της αντικομουνιστικής υστερίας, όταν ζήτησε με δημόσια δήλωση να περάσει την Πρωτοχρονιά του ’61 με τον Μανώλη Γλέζο στη φυλακή… Η Μάρω Κοντού περιγράφει την απίστευτη ιστορία όταν στα χρόνια της χούντας οι στρατονόμοι τον κατέβασαν από το αεροπλάνο για να μην ταξιδέψει στο εξωτερικό για τις ανάγκες της ταινίας «Μια Ιταλίδα από την Κυψέλη».
Ο Αλέκος Αλεξανδράκης υπήρξε ο απόλυτος ζεν πρεμιέ από την πρώτη του εμφάνιση το 1954 στην Επίδαυρο, μέχρι τα τελευταία του βήματα στον νέο ελληνικό κινηματογράφο.
Η «Μηχανή του χρόνου» ρίχνει φως στην πολυτάραχη ερωτική ζωή του Αλεξανδράκη και αποκαλύπτει την κρυφή σχέση του με κορυφαία Ελληνίδα πρωταγωνίστρια. Η προσωπική του ζωή ήταν έντονη, παντρεύτηκε τη γυναίκα που αγάπησε στα βάθη της Αφρικής, κατέκτησε με το πρώτο βλέμμα τη μις Γαλλία, γοήτευσε τη συμπρωταγωνίστριά του Αλίκη Γεωργούλη, η οποία τον αφύπνισε ιδεολογικά και απέκτησε μια όμορφη οικογένεια με την Ελβετίδα καλλονή Βερένα Γκάουερ.
Οι έρωτες, οι απογοητεύσεις, το κυνηγητό από τη χούντα και τη λογοκρισία σφράγισαν τη ζωή του Αλεξανδράκη, που συνεργάστηκε με όλους τους σημαντικούς καλλιτέχνες της γενιάς του.
Η εκπομπή παρουσιάζει άγνωστα παρασκήνια από τις ταινίες του.
Ο Γιάννης Δαλιανίδης θυμάται ότι στην ταινία «Δάκρυα για την Ηλέκτρα» το 1966 με τη Ζωή Λάσκαρη του ζήτησε να γδυθεί για τις ανάγκες του σεναρίου και ο ηθοποιός απάντησε: «Αποκλείεται. Εγώ γεννήθηκα τζέντλεμαν». Όταν ανέβασε τη θεατρική παράσταση «Ιρκούτσκ» του Ρώσου συγγραφέα Αρμπούζοφ, αντιμετώπισε ακόμη και μυστικούς αστυνομικούς που έκαναν τους ζητιάνους έξω από το ταμείο του θεάτρου για να εμποδίζουν τους θεατές να κόψουν εισιτήρια.
Την περίοδο της επταετίας μπήκε σε μαύρη λίστα.
Στην ταινία μια «Ιταλίδα από την Κυψέλη»,το 1968, του απαγόρευσαν την έξοδο από τη χώρα και δεν μπόρεσε να κάνει τα κινηματογραφικά γυρίσματα στη Ρώμη.
Ο Αλεξανδράκης την εποχή εκείνη, έφθασε σε απελπιστική κατάσταση, καθώς δεν μπορούσε να εργαστεί και τα οικονομικά προβλήματα δεν του επέτρεπαν καν να έχει μια αξιοπρεπή διαβίωση. Όπως χαρακτηριστικά θυμούνται οι πρώην συνεργάτες του έφθασε σε σημείο «να μην έχει χρήματα για ν’ αγοράσει γάλα στα παιδιά του».
Η Φίνος Φιλμ και η ηθοποιός Κατερίνα Ανδρεάδη τόλμησαν να σπάσουν το εμπάργκο της χούντας και να του προσφέρουν ένα επαγγελματικό διέξοδο.
Ο Αλεξανδράκης έκανε τέσσερις γάμους. Η Νόνικα Γαληνέα όμως, ήταν η μεγαλύτερη σχέση της ζωής του. Όλα ξεκίνησαν όταν μια συνάδελφό της, την κλείδωσε στο καμαρίνι του θεάτρου και ύστερα από πολύ ώρα την απελευθέρωσε ο Αλέκος Αλεξανδράκης. Τότε κλείδωσε η τύχη και των δύο.
Η γνωστή πρωταγωνίστρια περιγράφει την κοινή τους προσωπική και επαγγελματική διαδρομή και φωτίζει τον χαρακτήρα ενός ταλαντούχου καλλιτέχνη και γενναιόδωρου ανθρώπου.
12.00 ΕΙΔΗΣΕΙΣ+ΑΘΛΗΤΙΚΑ+ΚΑΙΡΟΣ W
…………………………………………………………………………………………….
ΚΥΡΙΑΚΗ 8 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2020
……………………………………………………………………………………….
05.30 ΕΡΤ ΣΑΒΒΑΤΟΚΥΡΙΑΚΟ W
Με τον Γιάννη Σκάλκο και τον Κώστα Λασκαράτο
10.00 ΕΙΔΗΣΕΙΣ W
10.15 Η ΖΩΗ ΑΛΛΙΩΣ (Ε) Κ W
Προσωποκεντρικό, ταξιδιωτικό ντοκιμαντέρ με την Ίνα Ταράντου
«Μεσολόγγι, η πόλη των ηρώων» (Α΄ και Β΄ Μέρος)
Ο Κωστής Παλαμάς έκανε το Μεσολόγγι κάτι περισσότερο από οικείο. Το αποκάλεσε Χαρά της Ιστορίας, Γη επαγγελμένη.
Η αλήθεια είναι ότι στο Μεσολόγγι ο χρόνος είναι άχρονος. Όλα κάπως σαν να ακινητούν. Και σαν νυχτώνει, βλέπεις τα φαντάσματα των ηρώων να πηγαινοέρχονται από την Τουρλίδα μέχρι τον Κήπο των Ηρώων. Εκεί όπου αναπαύονται οι ψυχές των πολεμιστών.
Εκεί όπου πρωτοβρεθήκαμε και με τον Νίκο Αλιάγα. Στον χώρο που γι’ αυτόν λειτουργεί ως πυξίδα που τον κατευθύνει προς τον πραγματικό του εαυτό, στον αρματωμένο του εαυτό του με όλα τα εφόδια από την πατρίδα του. Ο Νίκος Αλιάγας θα είναι ο συνοδοιπόρος μας σ’ αυτό το ταξίδι. Θα μας δώσει λίγο από το πάθος, από την ψυχή, από την αγάπη του για τη ζωή και για τον τόπο καταγωγής του στον οποίο πάντα επιστρέφει. Τον τόπο που του έμαθε να αντιστέκεται στη μετριότητα. Ο Νίκος Αλιάγας όσο γνωστός και αν έχει γίνει, δεν ξεχωρίζει τους ανθρώπους σε διάσημους και άσημους, σε πλούσιους και φτωχούς. Τους αγαπά και τους τιμά το ίδιο, γι’ αυτό και τους φωτογραφίζει με τον ίδιο τρόπο. Ασπρόμαυρα! Για να μην μπορεί το χρώμα να κλέψει από το συναίσθημα που βγάζουν τα μάτια ή τα χέρια τους.
Μαζί συναντήσαμε τον Λεωνίδα, την αγαπημένη μορφή του Μεσολογγίου Έναν πολυτάλαντο, κοσμογυρισμένο καλλιτέχνη – φιλόσοφο που έτσι για αρχή, μας απήγγειλε με μια ανάσα Κωστή Παλαμά. Έναν άνθρωπο με ευαισθησίες που πιστεύει πως η ομορφιά θα σώσει τον κόσμο και ψάχνει στηρίγματα σε αυτή τη ζωή σε ένα λουλουδάκι ή σε ένα μπαγλαμαδάκι. Στη συνέχεια, βρεθήκαμε για λίγο στις Αλυκές Μεσολογγίου, στα 11.500 κατάλευκα στρέμματα. Το αλάτι μοιάζει με χιόνι σε σωρό. Και όταν πέφτει ο ήλιος, το απόλυτο λευκό σε αντίθεση με την ουράνια χρωματική κατάνυξη, προκαλεί έκρηξη συναισθημάτων. Και για το τέλος, αφήσαμε το καλύτερο. Πτήση πάνω από τη λιμνοθάλασσα. Για να δούμε το Μεσολόγγι αλλιώς. Για να δούμε τον Νίκο Αλιάγα να γίνεται και πάλι παιδάκι. Για να ξαναδεί τον τόπο του από ψηλά, αλλά όχι αφ’ υψηλού.
Η λιμνοθάλασσά του, μπορεί να μοιάζει με λίμνη, αλλά σου ανοίγει την ψυχή σαν ωκεανός. Οι ελεύθεροι πολιορκημένοι υπογράφουν την ταυτότητά του αλλά ακόμη κι αν το Μεσολόγγι προβάλλει μέσα στον χρόνο φορτωμένο με Ιστορία, υπάρχουν μυριάδες άλλοι λόγοι που έρχεσαι εδώ. Εμείς ήρθαμε και πάλι, για την ανεπανάληπτη μαγεία της Τουρλίδας. Για να δούμε πανέμορφα, χρωματιστά ηλιοβασιλέματα. Για να γνωρίσουμε μια οικογένεια λέξεων που είναι οι πρεσβευτές του τόπου: Ιβάρια, (ιχθυοτροφεία), πριάρια (βάρκες), γάιτες και πελάδες.
Και φυσικά για να περάσουμε λίγο χρόνο με τους ανθρώπους του Μεσολογγίου. Αγέρωχοι αλλά και ρομαντικοί, αεικίνητοι αλλά και γαλήνιοι.
Για να καθίσουμε μαζί τους σε ένα τραπέζι, έτσι όπως συνηθίζουν οι άνθρωποι στις Πελάδες, σε αυτά τα χαρακτηριστικά ξύλινα σπιτάκια πάνω στο νερό.
Για να γνωρίσουμε ολόκληρη την οικογένεια του Νίκου Αλιάγα, να μάθουμε κι άλλα από τη δική του ιστορία, και την ιστορία των γονιών του, αλλά και για να γνωρίσουμε τους φίλους του, τους ανθρώπους που μοιράζεται το ίδιο τραπέζι, την ίδια παρέα, την ίδια αγάπη για το Μεσολόγγι. Για να μάθουμε για μια Ζωή Αλλιώς που το μαγιό μπαίνει Ιούνιο και ξαναβγαίνει τον Σεπτέμβριο, όταν ξεκινούν τα σχολεία.
Στον υγροβιότοπο της λιμνοθάλασσας, τον μεγαλύτερο στην Ελλάδα, γνωρίσαμε και την όμορφη οικογένεια του Στέφανου και της Αθηνάς. Μας μίλησαν για τα πολλά πρόσωπα, όχι πάντα ειδυλλιακά που μπορεί να έχει η ζωή ενός ψαρά στο Διβάρι. Κι από κει να περάσουμε στον Πέτρο, που άφησε την Αθήνα λόγω έρωτα και ανέπτυξε στο Μεσολόγγι μια μεγάλη αγάπη: το αυγοτάραχο.
Για να γυρίσουμε και πάλι στον Νίκο Αλιάγα, και να τον ακούσουμε να μας μιλάει για ποίηση, για φόβους, για στιγμές και για την ευτυχία, για τους ανθρώπους και το μοίρασμα, για την πρωταρχική και την ύστατη αγκαλιά που σε κάνει να ζεις τη Ζωή σου Αλλιώς.
12.00 ΕΙΔΗΣΕΙΣ+ΑΘΛΗΤΙΚΑ+ΚΑΙΡΟΣ W
Το πρόγραμμα ισχύει ως έχει μέχρι τις 24.00 οπότε τροποποιείται ως εξής:
24.00 ΕΙΔΗΣΕΙΣ+ΑΘΛΗΤΙΚΑ+ΚΑΙΡΟΣ W
00.15 ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ (Ε) W
Με την Έλενα Κατρίτση
Καλεσμένος ο Γιώργος Νταλάρας
Στο πρόσωπό του, όλη η ιστορία του ελληνικού τραγουδιού των τελευταίων 55 χρόνων. Με τη φωνή του δίνει ζωή σε ανθρώπους που σημάδεψαν το ελληνικό τραγούδι με τους στίχους, τη σύνθεση και την προσωπικότητά τους. Ο Γιώργος Νταλάρας «Προσωπικά» με την Έλενα Κατρίτση, μοιράζεται μαζί μας εικόνες και λόγια που «έγραψαν» στη μνήμη του, μιλά για τα πρόσωπα που καθόρισαν τη ζωή του αλλά και για τις ιδέες του που τον κάνουν όλα αυτά τα χρόνια να αγωνίζεται για όσα πιστεύει.
Από γειτονιά σε γειτονιά ήταν η ζωή του ως παιδί, ένας μικρός εσωτερικός μετανάστης, που κάθε φορά που πήγαινε να ριζώσει, η οικογένεια έφευγε κι εκείνος έπρεπε να ξεκινήσει από την αρχή. «Είμαι ένα παιδί που ξεκίνησε χωρίς στον ήλιο μοίρα. Είχα μια αλλόκοτη παιδική ζωή αλλά ήμουν ευτυχισμένος… Παιδάκι 7-8 χρόνων έπαιρνα το λεωφορείο και πήγαινα από την Άνω Δάφνη στην Ακαδημίας, 1.20 δραχμές έκανε το εισιτήριο, δούλευα και σε ένα καφενείο. Πήγαινα τους καφέδες και τα κατάφερνα καλά. Ένα παιδάκι σβέλτο που έκανε και κόλπα με τον δίσκο. Τον γύριζα έτσι που δεν χυνόταν ο καφές και το νερό. Και μου έδιναν ένα δίφραγκο όταν το πετύχαινα».
Ο πατέρας του, πρόλαβε να τον δει φτασμένο, όμως συνέχιζε να παίζει μπουζούκι και να βγάζει πιατάκι, όπως έκαναν οι παλιοί ρεμπέτες. «Ήταν πολύ καλός μουσικός ο Λουκάς, δεν ήταν τυχαίος. Πηγαίναμε με τον αδελφό μου να παίξουμε μαζί του και δεν μου άρεσε καθόλου αυτό που έκανε. Του έλεγα, μπαμπά γιατί το κάνεις; Και μια φορά μου απάντησε: Πώς θα ζήσουμε παιδί μου; Και ο Βαμβακάρης ακόμη βγάζει.
Η μητέρα μου ήταν μια ηρωίδα που δύσκολα ξεχνάς. Εγώ ήμουν πολύ συνδεδεμένος με εκείνη, γι’ αυτό και έζησα μαζί της μέχρι που έγινα 33 χρόνων. Είχαν αλλάξει τα πράγματα, είχε έρθει και ο Χρήστος κοντά μας όταν έφυγε από το ορφανοτροφείο. Όταν βελτιώθηκαν τα οικονομικά μας, μπόρεσα να πάρω ένα σπίτι στον αδερφό μου και άλλο ένα στη μητέρα μου για να ζήσει τα υπόλοιπα χρόνια της. Νομίζω ότι ο καημός της ήταν ότι άλλαζα και γινόμουν πιο αυστηρός και δύσκολος. Αλλά ήταν λογικό γιατί δεν μπορούσα να τα επεξεργαστώ όλα. Ήμουν ένα κλαράκι και παρίστανα το πλατάνι…
Πρέπει να παραδεχθώ πως η Άννα θυσιάστηκε για μένα. Θυσίασε πράγματα που θα μπορούσε να κάνει. Είμαστε λίγο αντίθετοι άνθρωποι, σε όλα τα επίπεδα. Με πίστεψε και με βοήθησε πάρα πολύ. Όταν τη γνώρισα ήταν ένα φωτεινό πλάσμα και αυτό με κέρδισε. Τώρα που πέρασαν όμως τα χρόνια, νομίζω ότι της άξιζε κάτι καλύτερο, ότι η Άννα είναι ένα κορίτσι που θα έπρεπε να έχει παντρευτεί έναν πρίγκιπα. Και όχι έναν αλήτη που παίζει και λίγο μπουζουκάκι».
-Θέλω να μου πεις Γιώργο, με το χέρι στην καρδιά, αν σε ενδιαφέρει ποια εικόνα έχει ο κόσμος για σένα σήμερα και πώς θα σε θυμούνται.
«Δεν μπορώ να πω ότι δεν με ενδιαφέρει γιατί νιώθω πως έχει μείνει κάτι ανεκπλήρωτο. Ο κόσμος βλέπει τον Νταλάρα σε αφίσα και του βάζει πάνω μουστάκια και γυαλιά και ξεχνάει τον άνθρωπο. Μένει στον Νταλάρα. Όχι κύριοι, εγώ είμαι πάνω από τον Νταλάρα. Ο Γιώργος. Ο Νταλάρας με αφήνει σχεδόν αδιάφορο. Με ενδιαφέρει μόνο το μουσικό του κομμάτι. Αυτό που έκανε, αυτό που κάνει, αυτό που ακόμη παλεύει. Το υπόλοιπο αν θέλετε να το μάθετε, σκύψτε, περάστε έξω από τη φωτογραφία. Κάντε μια αξονική, κάντε κάτι. Αυτό ναι, με ενδιαφέρει, όταν θα φύγω, να ξέρουν τι ήταν ο Γιώργος».
01.15 Νυχτερινές Επαναλήψεις Προγράμματος
…………………………………………………………………………………..