ΕΡΤ1 – Τροποποιήσεις προγράμματος
ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 5 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2021
Ο Νίκος Πορτοκάλογλου και η Ρένα Μόρφη ανοίγουν το «Μουσικό κουτί» της ΕΡΤ1 και μοιράζονται ιστορίες και τραγούδια με τον μοναδικό τραγουδοποιό Λάκη Παπαδόπουλο και τη σπουδαία λαϊκή ερμηνεύτρια Μελίνα Ασλανίδου.
Στην πρώτη καλλιτεχνική συνάντησή τους, ο Λάκης Παπαδόπουλος και η Μελίνα Ασλανίδου ενώνουν τις φωνές τους και ερμηνεύουν με μοναδικό τρόπο τα αγαπημένα τους τραγούδια.
Αναπολώντας ξεχωριστές στιγμές από το παρελθόν, ο Νίκος Πορτοκάλογλου και ο Λάκης Παπαδόπουλος μοιράζονται με τους τηλεθεατές ιστορίες από την εποχή του θρυλικού «Αχ Μαρία».
«Έπαιζα για σχεδόν 6 χρόνια στο ‘‘Αχ Μαρία’’, επτά ημέρες την εβδομάδα και ο κόσμος έκανε ουρές έξω από το υπόγειο στα Εξάρχεια. Πιστεύω ότι εκεί ξεκίνησε και η απομυθοποίηση του κατεστημένου», σημειώνει ο Λάκης Παπαδόπουλος.
Ο Νίκος Πορτοκάλογλου θυμάται ένα αστείο περιστατικό με τον Γιάννη Ζουγανέλη: «Είναι στη σκηνή ο Λάκης και ενώ τραγουδά τη μεγάλη του επιτυχία ”Για να σ’ εκδικηθώ”, ξαφνικά πίσω του περνάει φορώντας μόνο το εσώρουχό του ο Γιάννης Ζουγανέλης…».
«…Δεν μπορούσα να φανταστώ γιατί ο κόσμος έσκαγε στα γέλια, ενώ εγώ έπαιζα με την κιθάρα μου το συγκεκριμένο τραγούδι. Σκεφτόμουν ότι θα αρέσω πολύ! Πού να φανταστώ τι συνέβαινε πίσω μου!», συμπληρώνει ο Λάκης Παπαδόπουλος.
«Με έχει πληγώσει η απουσία της Αρλέτας. Μας συνέδεε η ψυχή της και η θέση της γύρω από τη ζωή… Μου αρέσει να είμαι με τους ανθρώπους που το “έχουν” και δεν το “δηλώνουν”, έτσι ήταν η Αρλέτα!», λέει συγκινημένος ο Λάκης Παπαδόπουλος αναφερόμενος στην αξέχαστη Αρλέτα, η οποία ταύτισε τη φωνή της με τη «Σερενάτα», την «Batida de coco», «Tα ήσυχα βράδια»!
Τα χρόνια στη Θεσσαλονίκη με τον Νίκο Παπάζογλου, τα πρώτα της ακούσματα αλλά και τη στιγμή που το «Τι σου ‘κανα και πίνεις» ακουγόταν παντού με τη δική της φωνή, θυμάται η Μελίνα Ασλανίδου:
«Το πρώτο τραγούδι που έμαθα όταν ήμουν μικρή ήταν ένα δύσκολο ρεμπέτικο, με πολλά γυρίσματα, ‘‘Η Έλλη θέλει σκότωμα, θέλει καρμανιόλα’’! Το τραγούδι, όμως, που υπήρξε η ‘‘σπίθα’’ για να ασχοληθώ με τη μουσική ήταν το μεγαλειώδες ‘‘Ανοίχτε τα τρελάδικα’’ της Ελένης Βιτάλη… Ο Γρηγόρης Μπιθικώτσης, μετά την επιτυχία μου με το ‘‘Τι σου κάνα και πίνεις’’, μου είχε πει ‘‘Εγώ, εάν σε είχα, αμέσως θα σου έβγαζα και δεύτερη και τρίτη επιτυχία, όπως κάναμε και με τη Βίκυ Μοσχολιού’’…».
Στο Juke box παίζονται μοναδικά τραγούδια σε διασκευές που θα αγαπηθούν! «Να με παίρνανε τα σύννεφα» και «Νύχτωσε νύχτα» ερμηνεύει ο Λάκης Παπαδόπουλος, ενώ η Μελίνα Ασλανίδου τραγουδά «Λεμόνι στην πορτοκαλιά» και «Malo»!
Στη συνέχεια, ο Νίκος Πορτοκάλογλου και η Ρένα Μόρφη ενώνουν τις φωνές τους με τον Λάκη Παπαδόπουλο και τη Μελίνα Ασλανίδου στη «Γυριστρούλα», στο «Πάνω απ’ τα σύννεφα» αλλά και στα «Ήσυχα βράδια»…
Νυχτερινές Επαναλήψεις
ΔΕΥΤΕΡΑ 8 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2021
ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 12 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2021
Ένα ξεχωριστό αφιέρωμα στον Λουκιανό Κηλαηδόνη, θα παρακολουθήσετε στην εκπομπή της ΕΡΤ1, «Προσωπικά», με την Έλενα Κατρίτση.
Ο «μοναχικός καουμπόι της μουσικής», που διάβαζε κόμικ και «Μικρό Ήρωα», που του άρεσαν τα πάρτι και τα θερινά σινεμά, θα είναι κοντά μας με τα τραγούδια του, κυρίως όμως μέσα από τις εικόνες, τα λόγια και τις στιγμές που μοιράζονται μαζί μας η σύζυγος και οι κόρες του, οι φίλοι και οι συνεργάτες του.
Η γνωριμία της Άννας Βαγενά και του Λουκιανού, έγινε στις αρχές του ‘70, με δική της πρωτοβουλία, όταν και οι δύο βρίσκονταν στα πρώτα τους βήματα. Αυτό που την έκανε να τον προσέξει; «Η ομορφιά του!» Αυτό που αγάπησε περισσότερο; «Την εντιμότητά του. Την εξυπνάδα του βεβαίως και το χιούμορ του αλλά κυρίως ότι σε όλη του τη ζωή υπήρξε έντιμος… Πριν φύγει ο Λουκιανός, μου φαινόταν αδιανόητο ότι θα ζήσω μετά απ’ αυτόν. Τώρα είναι σαν να μην έχει φύγει. Στο σπίτι μας, όλες οι γωνιές που ήταν ο Λουκιανός, είναι όπως ήταν. Στην κουζίνα έχουμε ένα καναπεδάκι κι ένα τραπέζι. Έχω βάλει ένα μαξιλάρι, δεν κάθεται κανείς στο σημείο εκείνο, είναι τα χαρτάκια του όπως τα άφησε, δεν ξεσκονίζεται εκείνο το κομμάτι, είναι όπως τα άφησε, τα γυαλιά του, όλα. Και το δωμάτιό του είναι όπως ακριβώς το άφησε απέναντι από την πόρτα του δικού μου. Ακόμα αγοράζω πουκάμισα του Λουκιανού. Και τα βάζω στο δωμάτιο του».
Σαράντα τέσσερα χρόνια ζωής μοιράστηκαν και απέκτησαν δύο κόρες, τη Γιασεμί, που είναι ηθοποιός και τη Μαρία, η οποία εργάσθηκε λίγο καιρό ως κοινωνική λειτουργός και τελικά στράφηκε στη μουσική. Σε φορτισμένη συγκινησιακά ατμόσφαιρα ερμηνεύει με την κιθάρα της το τραγούδι που έγραψε για τον πατέρα της, όταν εκείνος έφυγε από τη ζωή, και λέει: «Ο Λουκιανός είναι εδώ. Κάπως το έχει καταφέρει. Αυτό που λέει ο κόσμος ότι τον αισθάνεται, τον έχει δίπλα του… Δεν νομίζω ότι θα φύγει ποτέ. Μπορεί να ακούγεται λίγο μεταφυσικό, δεν είναι όμως περίεργο. Και τώρα που μιλάμε είναι κάπου εδώ».
«Μπορεί τα τραγούδια του, να ακούγονται απλά, είχαν όμως πολύ κόπο και πολλή δουλειά για να βγει αυτό το αποτέλεσμα που ο κόσμος εύκολα θα το τραγουδήσει, θα το αγαπήσει και θα το κάνει δικό του. Ένα από τα πολλά που ασχολήθηκε αυτός ο φοβερός μπαμπάς μας στη ζωή του ήταν το πρότζεκτ με τα χρωματιστά τραγούδια», λέει η Γιασεμί, «Το βραχιόλι που φοράω είναι το “Τζιν Τζιν Τζιν”, το τραγούδι που έγραψε για μένα όταν ήμουν πολύ μικρούλα. Κάθε νότα είναι και ένα χρώμα, μια χάντρα».
Γι’ αυτά τα τραγούδια, αλλά και για τον Κώστα, τον αδελφό του που ζωγράφιζε, μιλά ο φίλος του Λουκιανού, ζωγράφος, Μάριος Σπηλιόπουλος. Ο πρώτος του δίσκος βγήκε το 1970, με τίτλο «Η πόλη μας». Ο Μανώλης Μητσιάς, ο οποίος ερμήνευσε και στη συνέχεια πολλά από τα τραγούδια του Λουκιανού Κηλαηδόνη, μιλά για τη συνεργασία και τη φιλία που τους συνέδεε, όλα αυτά τα χρόνια. Υπέγραψε τη μουσική για μια σειρά από επιθεωρήσεις, που άλλαξαν την εικόνα του ελληνικού θεάτρου και που μέχρι σήμερα τραγουδιούνται από μικρούς και μεγάλους. Ο Σταμάτης Φασουλής, από τους πρωτεργάτες του «Ελεύθερου Θεάτρου», θυμάται τον Λουκιανό εκείνων των χρόνων… Ένα από τα πρώτα που έρχονται στο μυαλό όλων, είναι το θρυλικό πάρτι που διοργάνωσε στη Βουλιαγμένη, τον Ιούλιο του 1983. Η Άννα Βαγενά θυμάται πώς ξεκίνησε αυτή η ιδέα, αλλά και πώς αυτό που συνέβη, ξεπέρασε κάθε προσδοκία.
Στον Λουκιανό, άρεσε να δοκιμάζει και να κάνει πράξη ό,τι πίστευε, ακόμα κι αν αυτό ήταν αντίθετα με το ρεύμα της εποχής. Έγραψε μουσική για τον «Θίασο» του Θεόδωρου Αγγελόπουλου, τα «Μικροαστικά», το «Media Luz», το «Αχ πατρίδα μου γλυκειά», όπου συγκέντρωσε διαφορετικά είδη τραγουδιών από τον χώρο της προφορικής λαϊκής παράδοσης. Είχε το δικό του προσωπικό ύφος που τον έκανε τόσο ξεχωριστό και αγαπητό.
Όταν τελείωνε μια δουλειά ήταν χαρούμενος, ενώ οι άλλοι ήταν στεναχωρημένοι. Έφευγε και χανόταν προς τη Δύση, όπως ο Λούκι Λουκ, που έλεγε: «Είμαι ένας φτωχός και μόνος καουμπόη». Είχε τελειώσει την αποστολή, είχε βάλει τους Ντάλτον στα κελιά και ξεκινούσε για καινούργιες περιπέτειες. Έτσι του αξίζει και έτσι θέλουμε όλοι να τον θυμόμαστε.
24.00 ΕΙΔΗΣΕΙΣ+ΑΘΛΗΤΙΚΑ+ΚΑΙΡΟΣ W