Τροποποίηση προγράμματος ΕΡΤ1
………………………………………………………………………………………………………………
10.00 ΑΠΟ ΤΟΝ ΦΡΟΪΝΤ ΣΤΟ ΔΙΑΔΙΚΤΥΟ (Ε) ● W
10.50 ΔΩΔΕΚΑ ΜΗΝΕΣ «Οκτώβριος» (Ε) ● W
11.50 ΑΝΥΔΡΗ ΓΗ (Ε) ● W
Ένα ντοκιμαντέρ για την ερημοποίηση και την ξηρασία.
Υπάρχει ερημοποίηση των εδαφών στην Ελλάδα; Τι την προκαλεί;
Έχει ευθύνη ο άνθρωπος γι’ αυτό;
Πώς μπορεί να αποκατασταθεί μία υποβαθμισμένη περιοχή στην Αργεντινή;
Σενάριο-σκηνοθεσία: Βαγγέλης Ευθυμίου.
Διεύθυνση φωτογραφίας: Δημήτρης Κορδελάς.
Μοντάζ-μιξάζ: Γιάννης Κολόζης.
Μουσική: Κώστας Βόμβολος.
Διεύθυνση παραγωγής: Θωμάς Καρανίκας.
Επιστημονικοί συνεργάτες: Δημήτρης Σαρρής, Ελένη Μπριασούλη, Κωνσταντίνος Κοσμάς, Βασίλης Παπαναστάσης, Παναγιώτης Μανίκης.
12.45 ΞΕΝΟ ΝΤΟΚΙΜΑΝΤΕΡ (Ε) ●
«Θα υπάρξει νερό στην έρημο;» (There will be water?)
Ωριαίο ντοκιμαντέρ, παραγωγής Δανίας 2016.
Το μεγάλο στοίχημα είναι να υπάρξει νερό στην έρημο, στους 50 βαθμούς Κελσίου: μια κατασκευή, όπου θα μεταφέρεται θαλασσινό νερό, θα εξατμίζεται από τον ήλιο και θα δημιουργείται γλυκό νερό, τροφή και ενέργεια. Το πείραμα έγινε στο Κατάρ και πέτυχε, ο μηχανικός όμως που το έκανε πραγματικότητα, ξέρει πως για να δοθεί λύση στο οξύ πρόβλημα της δραματικής μείωσης των αποθεμάτων γλυκού νερού στον πλανήτη, απαιτείται πολιτική βούληση, επιμονή και πολύ χρήμα.
Πάνω από 1,5 δισεκατομμύριο άνθρωποι ζουν σε περιοχές που αντιμετωπίζουν τέτοιο πρόβλημα, πολλοί μάλιστα πιστεύουν πως ο επόμενος πόλεμος στη Μέση Ανατολή θα γίνει για το νερό.
13.45 ΤΑΞΙΔΕΥΟΝΤΑΣ ΜΕ ΤΗ ΜΑΓΙΑ (Ε) ● W
Το ταξίδι ξεκινά από τη γνωστή όαση της Σίουα και το φημισμένο μαντείο του ‘Αμμωνος. Η Μάγια Τσόκλη διασχίζει τη μεγάλη θάλασσα άμμου, που ξεκινά νότια της όασης της Σίουα, απλώνεται στη Λιβύη και την Αίγυπτο και προχωράει νότια. Καλύπτει 72 χιλιάδες χιλιόμετρα και οι αμμοθίνες της ξεπερνούν συχνά τα 100 μέτρα ύψος αλλά και τα 100 χιλιόμετρα μάκρος. ‘Ετσι, ο μοναδικός τρόπος να τις ταξιδέψεις, είναι να περάσεις από πάνω τους. Το να τις παρακάμψεις, είναι απλώς αδύνατο. Γκάρα, Ελ Αρέγκ, Μπαχρέιν, ‘Αιν Νέλα, Φαράφρα, Μπαχαρίγια. Από όαση σε όαση, ακολουθώντας τη διαδρομή των παλιών καραβανιών, το «Ταξιδεύοντας» καταγράφει τον γεωλογικό και ιστορικό πλούτο μιας περιοχής που βρίσκεται δίπλα μας και την οποία γνωρίζουμε ελάχιστα.
Τι κάνει η ελληνική μόδα όταν δεν νοσταλγεί το παρελθόν της; Ονειρεύεται το μέλλον της. Μπορεί να μην είχαμε ποτέ στα αλήθεια Paco Rabanne ή Andre Courreges, ούτε Τζέιν Φόντα στο ρόλο της Μπαρμπαρέλα, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι οι εγχώριοι σχεδιαστές, τα μοντέλα, οι κομμωτές, οι δημιουργοί προτύπων για το τώρα και το μετά, έκρυβαν ή καταπίεζαν τις ανησυχίες τους.
Με την ελληνική μόδα να αφομοιώνει τάσεις συχνά με χρονοκαθυστέρηση, τουλάχιστον σε προηγούμενες δεκαετίες, οι σύγχρονοι πρωταγωνιστές της πλέον, ενημερώνονται και δημιουργούν τις δικές τους κολεξιόν σχεδόν ταυτόχρονα με τους συναδέλφους τους, για να σκηνοθετήσουν μικρές ιστορίες στα περιοδικά, σε επιδείξεις μόδας, στο Instagram, παίζοντας με λέξεις στα αγγλικά, προκειμένου να ακουστεί η φωνή τους ακόμη πιο δυνατά.
Ο Λάκης Γαβαλάς, σε μια εποχή που όλοι θέλουν να κάνουν κουτίρ, επιμένει πως έχει επενδύσει στο στιλ της καθημερινότητας αλλά και στην Ελλάδα. Αν και αντιπροσώπευε κάποια στιγμή περισσότερες από 90 εταιρείες, δεν μπήκε, όπως λέει, στον πειρασμό να αντιγράψει κανέναν. Σήμερα που έχουμε λιγότερα χρήματα, ο Λάκης Γαβαλάς πιστεύει πως έχουμε περισσότερο στιλ ως λαός. Όσο για το Ίντερνετ σαν μέσο επικοινωνίας; Δεν ζει για τα likes, δεν ακολουθεί κανέναν στο Instagram, προτιμά να δηλώνει διασκεδαστής του εαυτού του.
H Δάφνη Βαλέντε, με σπουδές στο Central Saint Martins, σχεδιάζει ρούχα με κίνηση, για ένα ατέλειωτο καλοκαίρι, ελπίζει στην τεχνολογία των υλικών, ρούχα που ζεσταίνουν ή δροσίζουν το δέρμα, υφάσματα από καλαμπόκι ή μανιτάρια, τρισδιάστατες εκτυπώσεις, σε μια πασαρέλα που ζωντανεύει στα social media τις τάσεις κάθε νέας συλλογής.
Η Τάμτα, σαν μούσα και αουτσάιντερ της μόδας μαζί, περιγράφει την πρώτη ιστορία μόδας που θυμάται. Περιοδικά «Burda», ξεχωριστά πατρόν, η μαμά που ντύνει την κούκλα της. Πώς φαντάζεται η Τάμτα το μέλλον της μόδας; Aρκεί, όπως λέει, να εμπνευστεί από τις εκκεντρικές εμφανίσεις του σήμερα, τη Lady Gaga, τον David Bowie, τον Εlton John…
Η Αντιγόνη Δέλιου, μοντέλο και ιδιοκτήτρια πρακτορείου μοντέλων, ήρθε από το μέλλον για να φωτίσει το παρελθόν και το παρόν, με δυναμισμό και ρεαλισμό. Έχει ζήσει τη χρυσή εποχή της ελληνικής μόδας, και για τη φουτουριστική εκδοχή της, λέει πως θα πρέπει να ανασυγκροτηθούμε, να προσέξουμε την υπερβολή με το Instagram, να επενδύσουμε στην αμεσότητα της εικόνας, αλλά να μη χάσουμε την ουσία, τη δράση, το… doing.
Ο Βαγγέλης Χατζής, κομμωτής που έχει αναλάβει σόου υπερπαραγωγές στην Αθήνα, με παράλληλες επιδείξεις των πιο αναγνωρίσιμων και απαιτητικών σχεδιαστών μόδας, ζει στο σήμερα, τον συναρπάζει η εποχή μας που όλα γίνονται τόσο γρήγορα, αν και δεν του αρέσει η λέξη μόδα και το εφήμερο της έννοιας «μόδα». Προτιμά να μιλάει με πάθος για το στιλ και την εξέλιξή του, είναι συλλέκτης περιοδικών, λευκωμάτων, εικόνων, δεν θα τον βρείτε στο Facebook και το Instagram, πολύ απλά γιατί δεν τα χρησιμοποιεί. Δεν θέλησε ποτέ να κοινοποιήσει ποιους κουρεύει για να αποκτήσει μεγαλύτερη πελατεία. Κι αν έφτιαχνε ένα editorial για ένα περιοδικό και την ελληνική μόδα του μέλλοντος; Θα εμπνεόταν, όπως λέει, από την ταινία «Blade Runner».
Και οι Βlade Runners της ελληνικής μόδας; Ο Απόστολος Μητρόπουλος, σχεδιάζοντας ρούχα από το παρόν και το μέλλον, χωρίς σεζόν πλέον, επιμένει πως ο κόσμος αναζητεί σήμερα ρούχα καθημερινά, πιο άνετα, πιο φαρδιά, unisex, κόντρα στην αισθητική των Kardashians.
Ο Βρεττός Βρεττάκος, επενδύοντας στη λάμψη, στις αντανακλάσεις του καθρέφτη, δημιουργεί σύγχρονες πανοπλίες για απονομές βραβείων, το κόκκινο χαλί, το μουσείο και ονειρεύεται ένα μέλλον για την ελληνική μόδα με πτυχώσεις από δέρμα και μεταλλικά πλέγματα που δημιουργούν τρισδιάστατες στολές με άρωμα Ελλάδας.
Φουτουριστική μόδα made in Greece. Ελευθερία, εξουσία και δυναμισμός. Άραγε το digital print θα νικήσει τα περιοδικά; Η υπερβολή είναι αναμενόμενη. Ο κόσμος λέει πως η μόδα πρέπει διαρκώς να αλλάζει. Κι αν ορισμένοι είναι ενάντια στην αλλαγή για την αλλαγή; Ο Yves Saint Laurent είχε πει: «Σημασία έχει να μπορεί κανείς να εκσυγχρονίζει κάθε δημιουργία ανάλογα με τις ανάγκες των καιρών». Ή όπως έλεγε ο πρωτοπόρος Pierre Cardin που έφτιαξε την πρώτη στολή για το Διάστημα που περπάτησε στο δρόμο: «Αν θέλεις να είσαι σπουδαίος σχεδιαστής, δεν αρκούν τα όμορφα φορέματα. Πρέπει να προκαλείς το κοινό σου».
15.35 ΞΕΝΟ ΝΤΟΚΙΜΑΝΤΕΡ (Ε)●
«Μικρό μαύρο φόρεμα, ένα θρυλικό φόρεμα» (Little black dress, a legendary frock)
Ντοκιμαντέρ, συμπαραγωγής Ιταλίας-Γερμανίας 2016.
Την 1η Οκτωβρίου 1926, στην αμερικανική «Vogue» εμφανίζεται για πρώτη φορά ανάμεσα σε πολλά άλλα χρωματιστά και πολυτελώς κεντητά ρούχα, ένα απλό μαύρο εφαρμοστό φόρεμα. Το φόρεμα αυτό είχε την υπογραφή της Coco Chanel και χαρακτηρίστηκε από το διάσημο περιοδικό ως ένα ένδυμα που προορίζεται να γίνει «ένα είδος στολής» για τις γυναίκες σε όλο τον κόσμο.
Ύστερα από 90 χρόνια, η φράση του αμερικανικού περιοδικού αποδείχτηκε προφητική! Εν ολίγοις, το μαύρο φόρεμα γίνεται το σύμβολο της Chanel και ένα «must» στην ντουλάπα κάθε γυναίκας.
Το μικρό μαύρο φόρεμα ή Little Black Dress (LBD εν συντομία), είναι ένα μοντέλο-θρύλος που στερείται συγκεκριμένης μορφής και ένα χρώμα που ταυτόχρονα αναιρεί και περιλαμβάνει όλα τα χρώματα. Είναι σαν ένας μικρός μαυροπίνακας, στον οποίο έχουν γραφτεί όλα τα σημεία αναφοράς της παγκόσμιας μόδας. Κανένα άλλο γυναικείο ρούχο δεν έχει δεχτεί τόσες πολλές μεταμορφώσεις με την πάροδο του χρόνου. Από το 1926, δίνει συνεχώς στο γυναικείο σώμα μια νέα ερμηνεία στο νόημα της θηλυκής ύπαρξης.
Έπειτα από τη Chanel, ήταν ο κινηματογράφος που έκανε το μικρό μαύρο φόρεμα (LBD) το κατάλληλο κοστούμι για να εκφράσουν τη θηλυκότητά τους, η Ρίτα Χέιγουορθ, η Λορίν Μπακόλ, η Μέριλιν Μονρόε, η Aνίτα Έκμπεργκ.
Tο 1961, η Όντρεϊ Χέπμπορν στην ταινία «Πρόγευμα στο Τίφανις», στην αυγή μιας εξωπραγματικής και έρημης Νέας Υόρκης, βγαίνει από ένα ταξί, φορώντας ένα μαύρο φόρεμα. Η φιγούρα της που αντανακλάται στη βιτρίνα του Tiffany’s, περνάει στην αιωνιότητα, με το τέλειο φόρεμα της Givenchy!
Από τότε το μικρό μαύρο φόρεμα (LBD) συνεχίζει να πυροδοτεί τη φαντασία και τη δημιουργικότητα των σημαντικότερων σχεδιαστών μόδας. Κάθε σχεδιαστής, είτε νέος, είτε ήδη γνωστός, το δοκιμάζει με θάρρος: από τον Valentino και τον Versace, την Iris Van Herpen, τους Viktor & Rolf, μέχρι την Prada και τους Dolce & Gabbana!
Σκηνοθεσία-σενάριο: Adolfo Conti.
Μουσική: Pasquale Catalano.
Παραγωγή: DOC ART.
Mε την υποστήριξη: SKY ARTE HD, ΕΡΤ Α.Ε.
16.30 ΞΕΝΟ ΝΤΟΚΙΜΑΝΤΕΡ (Ε) ●
«Γλυκό δηλητήριο» (Sweet poison)
Ντοκιμαντέρ, παραγωγής Γερμανίας 2012.
Τα τελευταία πενήντα χρόνια μισό τρισεκατομμύριο δολάρια δαπανήθηκαν στην τεράστια βιομηχανία που λέγεται βοήθεια προς τον Τρίτο Κόσμο. Οι πιο λαμπερές προσωπικότητες του πλανήτη έχουν στηρίξει ενεργά αυτόν τον αγώνα, όπως ο Μπόνο, ο Μπομπ Γκέλντοφ και η Αντζελίνα Τζολί.
Τελευταία όμως, όλο και περισσότεροι ειδικοί αμφισβητούν τους τρόπους που κινείται όλη αυτή η βιομηχανία, και κάποιες δύσκολες αλήθειες βγαίνουν στην επιφάνεια. Η Βοήθεια προς τον Τρίτο Κόσμο έχει και μία πολύ σκοτεινή όψη.
Βραβεία και διακρίσεις:
- Πρώτο Βραβείο, Διεθνές Κινηματογραφικό Φεστιβάλ EKOFILM
- Επίσημη Συμμετοχή, FILMFEST, Αμβούργο, 2012.
- Επίσημη Συμμετοχή, Ημέρα Εθνογραφικών Ταινιών, Μόναχο, 2012.
………………………………………………………………………………………………………………