«Τζαμάικα» – Μια συγκινητική, αισιόδοξη και άκρως ανθρώπινη ελληνική ταινία στην ΕΡΤ1 ...

«Τζαμάικα» – Μια συγκινητική, αισιόδοξη και άκρως ανθρώπινη ελληνική ταινία στην ΕΡΤ1 10.01.2020

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΤΑΙΝΙΑ

Α΄ ΤΗΛΕΟΠΤΙΚΗ ΜΕΤΑΔΟΣΗ

«Τζαμάικα»

Ημερομηνία μετάδοσης: Παρασκευή 10 Ιανουαρίου 2020, στις 22:00

Δραματική κομεντί, παραγωγής 2017.

Σκηνοθεσία: Ανδρέας Μορφονιός.

Σενάριο: Γιώργος Φειδάς.

Διεύθυνση φωτογραφίας: Γιάννης Δρακουλαράκος.

Μοντάζ: Λάμπης Χαραλαμπίδης.

Μουσική: Θέμης Καραμουρατίδης.

Σκηνογραφία: Στέφανος Κατσέλης.

Ενδυματολογία: Νινέττα Ζαχαροπούλου.

Ηχοληψία: Νίκος Μπουγιούκος.

Παραγωγοί: Κώστας Λαμπρόπουλος, Γιώργος Κυριάκος.

Παραγωγή: Viewmaster Films.

Συμπαραγωγή: Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου, ΕΡΤ Α.Ε., Feelgood Entertainment.

Παίζουν: Σπύρος Παπαδόπουλος, Φάνης Μουρατίδης, Άννα-Μαρία Παπαχαραλάμπους, Νικολέτα Κοτσαηλίδου, Μελέτης Ηλίας, Νίκος Παντελίδης, Μαίρη Ευαγγέλου, Ίρις Πανταζάρα, Παύλος Ορκόπουλος, Νίκος Ορφανός.

Διάρκεια: 94′

Υπόθεση: Ο Άκης (Σπύρος Παπαδόπουλος) οδηγεί ταξί και προσπαθεί να τα βγάλει πέρα με τα χρέη του. O Τίμος (Φάνης Μουρατίδης) είναι ένας διάσημος παρουσιαστής τηλεόρασης που ζει κάθε μέρα σαν να είναι η τελευταία.

Ο Άκης και ο Τίμος ήταν δύο δεμένα αδέλφια, αλλά μια παρεξήγηση τούς έχει αποξενώσει εδώ και χρόνια. Η ζωή, όμως, βρίσκει τον τρόπο να τους φέρει και πάλι κοντά, αναπάντεχα και καθοριστικά.

Μια συγκινητική, τρυφερή, αισιόδοξη και άκρως ανθρώπινη ταινία για τη σαρωτική δύναμη της ζωής και την αδελφική αγάπη που ξεπερνάει όλες τις παρεξηγήσεις του παρελθόντος.

Οι κοινές αναμνήσεις, τα ταξίδια μακρινά ώς την Τζαμάικα -το άκουσμα που μοιράστηκαν παιδιά-, το αστείρευτο χιούμορ του Τίμου και η αγνή ψυχή του Άκη, υφαίνουν μια σπαρταριστή και λυτρωτική ιστορία που σφύζει από χιούμορ, συναίσθημα και αγάπη για τη ζωή.

Σημείωμα του σκηνοθέτη

«Η “Τζαμάικα” είναι μια συγκινητική, ανθρώπινη ιστορία με ισχυρές δόσεις χιούμορ. Ακροβατεί ανάμεσα στο δραματικό και το κωμικό, όπως συμβαίνει συνήθως και στη ζωή. Οι πιο δύσκολες καταστάσεις ξεπερνιούνται με χιούμορ και στις πιο αστείες εμπεριέχεται το δράμα. Αυτό ήταν η πυξίδα και το ζητούμενο στην υλοποίηση της ταινίας. Θέλαμε η ιστορία να αποτελεί ένα γενναίο, κοροϊδευτικό βγάλσιμο της γλώσσας απέναντι στο φόβο».