ΝΕΟΣ ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ
Α΄ ΤΗΛΕΟΠΤΙΚΗ ΜΕΤΑΔΟΣΗ
«Ρισάλτο»
Ημερομηνία μετάδοσης: Κυριακή 18 Νοεμβρίου 2018, στις 23:55
Δραματική κομεντί, παραγωγής 2016.
Σκηνοθεσία-σενάριο: Βασίλης Βαφέας.
Μουσική: Θάνος Μικρούτσικος.
Διεύθυνση φωτογραφίας: Κωστής Γκίκας.
Ήχος: Νίκος Παπαδημητρίου.
Μοντάζ: Σαϊφεντίν Σαλήμ.
Μιξάζ: Γιώργος Ραμαντάνης.
Κοστούμια: Μάγδα Καλορίτη.
Σκηνικά: Νίκος Πολίτης, Στέλιος Σιδηρουργός.
Επιμέλεια κίνησης: Κατερίνα Ροδίου.
Συμπαραγωγή: «Σίγμα Φιλμ», Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου, ΕΡΤ, «Τόνικον», «Εργαστήρια Σκλαβής», Κωστής Γκίκας.
Παίζουν: Νίκος Πουρσανίδης, Αμαλία Αρσένη, Μαργαρίτα Πανουσοπούλου, Ρίτα Αντωνοπούλου, Τάκης Παπαματθαίου, Θανάσης Κουρλαμπάς, Μαρία Κατσανδρή, Σταύρος Μερμήγκης, Πάνος Βίτσικας, Τάσος Ράπτης, Ηλίας Γκογιάννος, Χριστίνα Χαραλαμπάκη, Χρήστος Θεοδωρίδης, Βασίλης Κεσίσογλου.
Διάρκεια: 75΄
Υπόθεση: Η κεντρική ιδέα της ταινίας, είναι το πώς οι νέοι, που είναι γεμάτοι όνειρα και ενέργεια, συνθλίβονται κάτω από το βάρος, αφενός της οικογένειάς τους (γεμάτης από τραύματα, παθογένεια κ.λπ.) και αφετέρου της κοινωνίας, που τη χαρακτηρίζουν η αναλγησία, οι απάνθρωποι στόχοι για επιτυχία και η θέληση για απόλυτη κυριαρχία πάνω στα ανεξάρτητα άτομα.
Ο Άρης (Νίκος Πουρσανίδης) είναι ένας νεαρός σκηνοθέτης του θεάτρου και της τηλεόρασης που ζει ανάμεσα σε δύο κόσμους.Από τη μία ο κόσμος του θεάματος που διψάει για λάμψη, χρήμα και εξουσία. Από την άλλη, η ασφυκτική οικογένεια και η κρίση που έχει χτυπήσει τη χώρα και επιδεινώνει τις ανθρώπινες σχέσεις, που ούτως ή άλλως είναι περίπλοκες και τραυματικές. Ο πρωταγωνιστής προσπαθεί να βρει την ισορροπία του μέσα από τον έρωτα, αλλά κι αυτός τον προδίδει. Θα βρει τελικά τη διέξοδο;
Σημείωμα του σκηνοθέτη:
«Πάντα με ενδιέφερε η σχέση μεταξύ Ιστορίας (με κεφαλαίο γιώτα) και των ατομικών ιστοριών (με μικρό γιώτα) που αναπόφευκτα καθορίζονται απ’ αυτήν. Όταν τα ιστορικά γεγονότα οδηγούν σε δύσκολες κοινωνικές συνθήκες, η ζωή των ανθρώπων γίνεται επώδυνη.
Οι νέοι είναι πάντα αυτοί που υφίστανται τις μεγαλύτερες επιπτώσεις, αφού βρίσκονται στη φάση που ξεκινούν τη ζωή τους και το μέλλον τους γίνεται δυσκολότερο. Στην έβδομη δεκαετία που διανύω, νιώθω την ανάγκη να μιλήσω για το δικαίωμα των νέων να καθορίζουν οι ίδιοι τις ζωές τους. Δεν θέλω να περάσουν αυτά που πέρασε η δική μου γενιά.
Όταν είσαι νέος είσαι ευάλωτος κι ευαίσθητος δέκτης και βιώνεις τα πάντα σαν εφιάλτη. Ακριβώς γι’ αυτό το λόγο η ταινία κινείται σε μια τέτοια ατμόσφαιρα.
Η ταινία δεν αφορά ούτε το παρελθόν, ούτε το παρόν. Αφορά αυτά που δεν θέλω να συμβούν στο μέλλον. Η δράση εξελίσσεται σε ένα χρόνο ά-χρονο και σε ένα χώρο πραγματικό, αλλά όχι αυστηρά καθορισμένο.
Και βέβαια, όπως πάντα βλέπω και τα πιο τραγικά πράγματα μέσα από ένα χιουμοριστικό πρίσμα . Είναι το σωσίβιό μου για τις δύσκολες ώρες». 