ΝΕΟΣ ΚΥΚΛΟΣ
ΜΟΝΟΓΡΑΜΜΑ
Τριάντα επτά χρόνια συνεχούς παρουσίας το «Μονόγραμμα» στη δημόσια τηλεόραση έχει καταγράψει με μοναδικό τρόπο τα πρόσωπα που σηματοδότησαν με την παρουσία και το έργο τους την πνευματική, πολιτιστική και καλλιτεχνική πορεία του τόπου μας.
«Εθνικό αρχείο» έχει χαρακτηριστεί από το σύνολο του Τύπου και για πρώτη φορά το 2012, η Ακαδημία Αθηνών αναγνώρισε και βράβευσε οπτικοακουστικό έργο, απονέμοντας στους δημιουργούς-παραγωγούς και σκηνοθέτες Γιώργο και Ηρώ Σγουράκη το Βραβείο της Ακαδημίας Αθηνών για το σύνολο του έργου τους και ιδίως για το «Μονόγραμμα» με το σκεπτικό ότι: «…οι βιογραφικές τους εκπομπές αποτελούν πολύτιμη προσωπογραφία Ελλήνων που έδρασαν στο παρελθόν αλλά και στην εποχή μας και δημιούργησαν, όπως χαρακτηρίστηκε, έργο “για τις επόμενες γενεές”».
Τα πρόσωπα που αυτοβιογραφούνται στην ενότητα αυτή είναι: ο Αρχιεπίσκοπος Αλβανίας Αναστάσιος, ο εκπαιδευτικός και συγγραφέας Λαοκράτης Βάσσης, ο ζωγράφος Βασίλης Θεοχαράκης, η συγγραφέας Ρέα Γαλανάκη, ο ποιητής Αντώνης Φωστιέρης, ο συνθέτης Γιάννης Σπανός, η συγγραφέας Μαρίνα Καραγάτση, ο ηθοποιός Νικήτας Τσακίρογλου, ο συνθέτης Χρήστος Νικολόπουλος, ο συγγραφέας Γιάννης Ξανθούλης και ο λυράρης Βασίλης Σκουλάς.
Σκηνοθέτες των εκπομπών είναι οι: Περικλής K. Ασπρούλιας, Χρίστος Ακρίδας, Κιμ Ντίμον, Στέλιος Σγουράκης και Ηλίας Γιαννακάκης.
Παραγωγός: Γιώργος Σγουράκης.
Δημοσιογραφική επιμέλεια: Ιωάννα Κολοβού, Νέλλυ Κατσαμά.
Διεύθυνση φωτογραφίας: Στάθης Γκόβας.
Ηχοληψία: Λάμπρος Γόβατζης, Νίκος Παναγοηλιόπουλος.
Μοντάζ: Σταμάτης Μαργέτης, Γιώργος Γεωργόπουλος, Αποστολία Παπαϊωάννου.
Διεύθυνση παραγωγής: Στέλιος Σγουράκης.
Ημερομηνία μετάδοσης: Δευτέρα 7 Ιανουαρίου 2019, στις 19:30
«Γιάννης Ξανθούλης» (συγγραφέας)
Πολυγραφότατος, «πολύτροπος», πληθωρικός, γλαφυρός στην αφήγηση, γοητευτικός στον γραπτό λόγο, ο Γιάννης Ξανθούλης αυτοβιογραφείται στο «Μονόγραμμα».
Μυθιστοριογράφος; Δημοσιογράφος; Θεατρικός συγγραφέας; Ο ταλαντούχος κύριος Γιάννης Ξανθούλης δεν χωράει σε καλούπια.
Γεννήθηκε το 1947 στην Αλεξανδρούπολη, στον Έβρο, από γονείς πρόσφυγες από την Ανατολική Θράκη, που πέρασαν τα σύνορα με τη συνθήκη της Λωζάνης και την ανταλλαγή των πληθυσμών. Ο πατέρας του ήταν ηλεκτρολόγος, η μητέρα του ήταν μια απλή νοικοκυρά. Ο παππούς του όμως, ήταν σιδηροδρομικός κι αυτό τους εξασφάλιζε μια οικονομική άνεση.
Η κλειστή κοινωνία της επαρχίας τον έπνιγε και λειτουργούσε σαν βρόχος στην εφηβεία του. Σκοπός και όνειρό του ήταν η Αθήνα. «Για μένα η Αθήνα ήταν η μεγάλη φυγή, και γενικά είμαι ένας άνθρωπος της φυγής», λέει.
Στην Αλεξανδρούπολη, ως μαθητής στο γυμνάσιο είναι συγχρόνως φανατικός αναγνώστης και συνδρομητής του θρυλικού πολιτιστικού περιοδικού «Θέατρο» του Κώστα Νίτσου. Επίσης, διαβάζει μετά μανίας τις «Εποχές», τις «Εικόνες» και τον «Ταχυδρόμο».
Κατεβαίνει επιτέλους στην Αθήνα και πηγαίνει στη δημοσιογραφική σχολή του Ελληνο-Αμερικανικού Επιμορφωτικού Ινστιτούτου.
Έβλεπε τη δημοσιογραφία σαν όχημα για να φτάσει το όνειρό του. Έτσι κι αλλιώς είχε σχέση με το γράψιμο και πραγματικά έπειτα από κάποια χρόνια, τη μια μέρα τελείωσε, την άλλη μέρα βρήκε δουλειά.
Πιάνει δουλειά στην «Ελευθεροτυπία», που μόλις είχε ανοίξει, το 1975 και μένει εκεί 30 χρόνια μέχρι που κλείνει.
Το 1981 εκδόθηκε το πρώτο του μυθιστόρημα, «Ο μεγάλος θανατικός».
Το 1982 αρχίζει να γράφει θέατρο. Σατιρικά κείμενα και θεατρικά έργα του -περισσότερα από τριάντα- παρουσιάστηκαν στο ελληνικό θέατρο.
Ασχολήθηκε για αρκετά χρόνια και με μεγάλη επιτυχία και με το «σατιρικό θέατρο», όπως συνηθίζει να αποκαλεί την επιθεώρηση. Συνεργάστηκε με όλους τους γνωστούς ηθοποιούς, τόσο του θεάτρου όσο και της επιθεώρησης, όπως ο Σταύρος Παράβας, η Άννα Φόνσου, η Μιμή Ντενίση, η Ντενίζ Μπαλτσαβιά, η Αλίκη Αλεξανδράκη, ο Ζανό Ντάνιας, ο Γιάννης Μπέζος και φυσικά ο νεαρός τότε Λάκης Λαζόπουλος.
Ακολουθεί καταιγισμός από βιβλία του. Αναφέρουμε ενδεικτικά τα χαρακτηριστικά: «Το καλοκαίρι που χάθηκε στο χειμώνα» και «Ο Σόουμαν δεν θα ‘ρθει απόψε», τα οποία θέλησε διακαώς να βγουν και σε βιβλία τσέπης, ώστε να πωλούνται στα περίπτερα για να έχει την ευκαιρία να τα διαβάσει και ένα διαφορετικό αναγνωστικό κοινό. Το βιβλίο όμως που τον καθιέρωσε ήταν άλλο: το 1987 εν μέσω καύσωνος, ενώ πέθαινε ο κόσμος, εκδόθηκε το βιβλίο του «Το πεθαμένο λικέρ» και έκανε ρεκόρ πωλήσεων!
Έγραψε και εικονογράφησε παιδικά βιβλία. Αφορμή ήταν η γέννηση του γιου του.
Βιβλία του έχουν μεταφερθεί στη μεγάλη και τη μικρή οθόνη. «Το ταγκό των Χριστουγέννων» είναι το πιο γνωστό έργο του που μετέφερε στον κινηματογράφο το 2011 ο Νίκος Κουτελιδάκης, με πρωταγωνιστές τον Γιάννη Στάνκογλου, τον Γιάννη Μπέζο, τον Αντίνοο Αλμπάνη και τη Βίκυ Παπαδοπούλου.
Έργα του έχουν μεταφραστεί σε πολλές γλώσσες. «Συχνά με ρωτούν για τη θεματολογία των βιβλίων μου ή τα βρίσκουν… δεν ξέρουν μάλλον πού να τα κατατάξουν, εγώ το πιστεύω αυτό», εξομολογείται. «Υπάρχει μία αμηχανία, όσον αφορά για να χαρακτηρίσω ένα βιβλίο μου αν είναι αστείο ή αν είναι δραματικό. Εγώ πιστεύω κατά βάση είναι δραματικά βιβλία ή μάλλον λέω δραματικά πράγματα, μ’ έναν τρόπο αστείο. Είναι όπως αν θέλετε και τα θεατρικά μου. Ήταν δραματικά έργα στην ουσία, αλλά δεν μπορούσα να τ’ αποφύγω και τα ’λεγα μ’ έναν πολύ αστείο τρόπο. Ενδεχομένως και η ζωή μου να καθορίζεται απ’ αυτήν την αντίφαση. Αλλά νομίζω, αυτό ξέρω να κάνω».
Παραγωγός: Γιώργος Σγουράκης.
Σκηνοθεσία: Περικλής Κ. Ασπρούλιας.
Διεύθυνση φωτογραφίας: Στάθης Γκόβας.
Ηχοληψία: Λάμπρος Γόβατζης.
Μοντάζ: Σταμάτης Μαργέτης.
Διεύθυνση παραγωγής: Στέλιος Σγουράκης.
