ΝΕΟΣ ΚΥΚΛΟΣ
ΜΟΝΟΓΡΑΜΜΑ
Τριάντα επτά χρόνια συνεχούς παρουσίας το «Μονόγραμμα» στη δημόσια τηλεόραση έχει καταγράψει με μοναδικό τρόπο τα πρόσωπα που σηματοδότησαν με την παρουσία και το έργο τους την πνευματική, πολιτιστική και καλλιτεχνική πορεία του τόπου μας.
«Εθνικό αρχείο» έχει χαρακτηριστεί από το σύνολο του Τύπου και για πρώτη φορά το 2012, η Ακαδημία Αθηνών αναγνώρισε και βράβευσε οπτικοακουστικό έργο, απονέμοντας στους δημιουργούς-παραγωγούς και σκηνοθέτες Γιώργο και Ηρώ Σγουράκη το Βραβείο της Ακαδημίας Αθηνών για το σύνολο του έργου τους και ιδίως για το «Μονόγραμμα» με το σκεπτικό ότι: «…οι βιογραφικές τους εκπομπές αποτελούν πολύτιμη προσωπογραφία Ελλήνων που έδρασαν στο παρελθόν αλλά και στην εποχή μας και δημιούργησαν, όπως χαρακτηρίστηκε, έργο “για τις επόμενες γενεές”».
Τα πρόσωπα που αυτοβιογραφούνται στην ενότητα αυτή είναι: ο Αρχιεπίσκοπος Αλβανίας Αναστάσιος, ο εκπαιδευτικός και συγγραφέας Λαοκράτης Βάσσης, ο ζωγράφος Βασίλης Θεοχαράκης, η συγγραφέας Ρέα Γαλανάκη, ο ποιητής Αντώνης Φωστιέρης, ο συνθέτης Γιάννης Σπανός, η συγγραφέας Μαρίνα Καραγάτση, ο ηθοποιός Νικήτας Τσακίρογλου, ο συνθέτης Χρήστος Νικολόπουλος, ο συγγραφέας Γιάννης Ξανθούλης και ο λυράρης Βασίλης Σκουλάς.
Σκηνοθέτες των εκπομπών είναι οι: Περικλής K. Ασπρούλιας, Χρίστος Ακρίδας, Κιμ Ντίμον, Στέλιος Σγουράκης και Ηλίας Γιαννακάκης.
Παραγωγός: Γιώργος Σγουράκης.
Δημοσιογραφική επιμέλεια: Ιωάννα Κολοβού, Νέλλυ Κατσαμά.
Διεύθυνση φωτογραφίας: Στάθης Γκόβας.
Ηχοληψία: Λάμπρος Γόβατζης, Νίκος Παναγοηλιόπουλος.
Μοντάζ: Σταμάτης Μαργέτης, Γιώργος Γεωργόπουλος, Αποστολία Παπαϊωάννου.
Διεύθυνση παραγωγής: Στέλιος Σγουράκης.
Ημερομηνία μετάδοσης: Δευτέρα 26 Νοεμβρίου 2018, στις 19:30
«Νικήτας Τσακίρογλου» (ηθοποιός)
«Η ζωή στο θέατρο είναι μια περιπέτεια, μια ατέλειωτη περιπέτεια», λέει ο Νικήτας Τσακίρογλου, ο σπουδαίος ηθοποιός του θεάτρου μας, που αυτοβιογραφείται στο «Μονόγραμμα».
Γεννήθηκε στην Αθήνα, το 1938. Παιδί της Κατοχής, πέρασε και αυτός τα συσσίτια και «στη χούφτα κρατούσε τη σταφίδα», όπως λέει. Τελείωσε το νυχτερινό γυμνάσιο στη Χέυδεν. Δεν του αρέσει να μιλάει για τα παλιά. Όχι γιατί είναι πληγωμένος, είναι εμπειρίες ζωής όλα αυτά, τα οποία πέρασε, αλλά δεν θα ήθελε ο τόπος να τα ξαναπεράσει όλα αυτά. «Αισθάνομαι βαθιά Έλληνας, είμαι ένας Έλληνας, ο οποίος έχει παιδευτεί στην πορεία των χρόνων, στην πορεία της ζωής μου».
Του είναι δύσκολο να μιλάει και να θυμηθεί εκείνη την εποχή, εξαιτίας της μητέρας του. Τη μητέρα του την αποχωρίστηκε πολύ μικρός, αφού ήταν πολιτική εξόριστος από το 1947. Τη στείλανε στο Τρίκερι, αργότερα πήγε στη Μακρόνησο και σε άλλες εξορίες. Και τη γνώρισε πολύ αργότερα, όταν επέστρεψε. Συνάντησε τότε μια αγνώριστη μάνα. «Δεν μου αρέσει καθόλου το παρελθόν. Όλοι αυτοί οι άνθρωποι που προδοθήκανε».
Τελείωσε το 1968 τη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου, με σπουδαίους δασκάλους, όπως ήταν ο Αιμίλιος Χουρμούζιος, ο Σωκράτης Καραντινός, ο Άγγελος Τερζάκης, ο καθηγητής Ζώρας, η Έλενα Τσουκαλά στη χορογραφία, που τον αποκαλούσε «Νιζίνσκι».
Έχει συναντήσει πολλούς σημαντικούς ανθρώπους του θεάτρου και αυτό το θεωρεί μια μεγάλη περιουσία.
Ο Σπύρος Ευαγγελάτος ήταν συμμαθητής του στη Δραματική Σχολή, εκεί γνωρίστηκαν, τελείωσαν μαζί και ένωσαν αρκετές φορές τις φιλοδοξίες τους. Κορυφαία στιγμή, όταν ανέβασαν μαζί τον «Κάσπαρ» του Πέτερ Χάντκε, μια σημαντική παράσταση που έχει μείνει στη μνήμη του ελληνικού θεάτρου.
Το 1997 ίδρυσε την Πολιτιστική Εταιρεία «Επιλογή».
Σημαντικός σταθμός στην καριέρα του ήταν όταν του ανατέθηκε η θέση του καλλιτεχνικού διευθυντή του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος από το 2004. Επί θητείας του, το ΚΘΒΕ ευτύχησε, παρά τις χρόνιες οικονομικές δυσκολίες. Με μια δραστηριότητα πέρα από τη συνεχή ροή των παραστάσεων, αφού έγινε και προσπάθεια να πλησιάσουν τις βαλκανικές χώρες και να δημιουργήσουν καλές σχέσεις μέσω του πολιτισμού, μέσω του θεάτρου. Έτσι δημιουργήθηκε το Βαλκανικό Θέατρο, όπου συναντήθηκαν σημαντικοί θίασοι από Τουρκία, Κύπρο, Σλοβενία, και φτιάχνοντας ένα Φεστιβάλ με σημαντικές παραστάσεις που γνώρισε τότε η Θεσσαλονίκη.
Το ΚΘΒΕ κατέβαινε στην Επίδαυρο και με αριστοφανική κωμωδία και με δράμα αλλά έγινε και το Φεστιβάλ της Μαρώνειας, ένα φεστιβάλ που περιείχε όχι μόνο θέατρο, αλλά και τοπικά δρώμενα, χορό, μουσική, είχε μια ποικιλία θεάματος που αυτό συνεχίστηκε για δύο, τρία, τέσσερα χρόνια μέχρι που έφυγε, το Μάιο του 2009.
Στον κινηματογράφο δεν έχει παίξει πολύ, έχει κάνει μια σημαντική όμως ταινία, τα «Χρώματα της Ίριδας» του Νίκου Παναγιωτόπουλου. Με τον Παύλο Τάσιο συνεργάστηκαν στην «Παραγγελιά», μια ενδιαφέρουσα ταινία. Με τον Παντελή Βούλγαρη έκαναν τον «Ελευθέριο Βενιζέλο».
Στην τηλεόραση έχει κάνει αρκετές δουλειές, αλλά δεν μπορεί να πει ότι είναι ένα είδος που τον ενδιέφερε πολύ: «Δεν την αγάπησα και ενδεχομένως να μη με αγάπησε και αυτή» λέει.
Είναι παντρεμένος με την αγάπη της ζωής του, όπως λέει, τη Χρυσούλα Διαβάτη. Μια γυναίκα που πορεύτηκαν μαζί και στη ζωή και μερικές φορές στην Τέχνη. Έχουν αποκτήσει μία κόρη και δύο εγγόνια.
Για την προσπάθειά του στο θέατρο βραβεύτηκε δύο φορές. Το πρώτο ήταν το Βραβείο Κατίνας Παξινού με τον «Κάσπαρ» του Πέτερ Χάντκε, στο Εθνικό Θέατρο, σε σκηνοθεσία Σπύρου Ευαγγελάτου. Και το δεύτερο είναι για το ρόλο του Ετεοκλή, για το «Επτά επί Θήβας», Βραβείο Αιμίλιος Βεάκης, το 1997.
Παραγωγός: Γιώργος Σγουράκης.
Σκηνοθεσία: Χρίστος Ακρίδας.
Διεύθυνση φωτογραφίας: Στάθης Γκόβας.
Ηχοληψία: Λάμπρος Γόβατζης.
Μοντάζ: Σταμάτης Μαργέτης.
Διεύθυνση παραγωγής: Στέλιος Σγουράκης.
